Kultura społeczna wypierająca potrzebę responsywności (i współodczuwania) na emocjonalne stany drugiego człowieka (lub grupy).
Szczególnie dotyczy obszaru współczucia w reakcji na tragedie, sympatii w reakcji na radość, czy współodczuwania złości w reakcji na doznawane przez kogoś zło.
Wydaje się natomiast nie obejmować zawiści, czyli negatywnych reakcji na czyjeś sukcesy czy radość.