Działać to znaczy zachowywać się w sposób celowy, nie odruchowy, czy mimowolny. Spoglądając do encyklopedii prakseologii, dowiemy się, że ktoś zwlekający ze zrobieniem czegoś jest opieszały, ale opieszałym nie będzie ten, kto gra na zwłokę. Zwlekanie to przesuwanie w czasie, powodowane lenistwem lub kunktacją. Kunktator (przydomek Fabiusza Maksymusa) to ten, kto czeka na najbardziej odpowiedni moment, nawet bez wpływania na jego przyjście, lecz posiadający stosowne umiejętności. Dziś nazwalibyśmy to prokrastynacją. Może jednak być wyuczoną nieudolnością, którą encyklopedia prakseologii wiąże z systemem biurokratycznym, a co nasuwa skojarzenie z zastosowanym przez Baumana terminem adiaforyzacji, takich neutralnych moralnie czynności, ze względu na ich zgodność z przepisami…
…zwlekając można jednak zmarnować okazję, gdy okaże się, że na coś jest za późno…
Zdarzenia można też antycypować, a ich prognozę opierać na racjonalnych przesłankach. Przewidując możliwość zaistnienia zdarzeń w przyszłości (zarówno negatywnych, jaki i pozytywnych), możemy obecnie podejmować działania, które mogłyby na te zdarzenia wpływać (ograniczyć negatywne skutki, albo prowadzić do ich zaistnienia). Na te niepożądane można oddziaływać profilaktyką, zapobiegając ich skutkom obecnie. Encyklopedia prakseologii podpowiada, iż zajęcie obecnie określonej pozycji, może w przyszłości ułatwić lub utrudnić działanie, wpływając na możliwość zmiany bądź utrzymania oczekiwanego stanu rzeczy.
…można jednak zmarnować okazję, gdy okaże się, że pozycję zajęliśmy za wcześnie…